CW 27-04-2011 Flevoland

Opzoek naar maat en schaal in de winderige flevoland. Met z'n alle in een bus omdat het met het openbaar vervoer bijna onmogelijk is.

Flevoland de twaalfde en jongste provincie van Nederland, bestaande uit de Noordoostpolder, Oostelijk en Zuidelijk Flevoland, alle ontstaan door drooglegging van delen van de voormalige Zuiderzee. Een onderschatte provincie, met een tal van interessante kunstwerken in een aantal hoekjes weg gestopt.

De Groene Kathedraal van Marinus Boezem

Een kunstig stukje bomen planten, ik kreeg het gevoel alsof ik heel klein was, net alsin een echte kathedraal. Een mooi concept!

_______________________________________________

Sea level van Richard Serra

De herinnering dat Zeewolde en Flevoland (en half nederland) onder de zeespiegel ligt. Dat het ooit zee was. Als je er langs loopt kun je zien of je onder of boven de zeespiegel loop. Ik liep er langs en ik voelde me groeien, het leek net alsof ik steeds groter werd.

_______________________________________________

Aardzee van Piet Slegers

Nog een verwijzing naar de vroegere zee! De achterliggende gedachte was van Piet Slegters was een onderbreking te creëren van de eentonigheid van het polderlandschap. Het doet denken aan een gestolde beweging van een voormalig wateroppervlak. Ik ervaarde het park niet echt toen ik er doorheen liep, ik begon het pas te begrijpen toen ik op één van de heuvels was geklommen en meer van het park kon bekijken.

_______________________________________________

Observatorium van Robert Morris

Het 'Observatorium' is bedoeld om de mens de ritmes van dag en nacht en de wisseling van vier jaargetijden bewust te laten meemaken. Het werk is sterk geïnspireerd op oude steenformaties zoals Stonehenge, waar eveneens de wisseling van seizoenen werd gevierd. Het Observatorium is klok, kalender en tempel tegelijk. 

Ik vond het een vreemd kunstwerk op een vreemde plek, zo dicht bij de weg. Ik kreeg er wel een bijzonder gevoel, ik weet niet waarom. Ik had er nog graag eens willen lopen zonder de grote groep.

 

_______________________________________________

Polderland Garden of Love and Fire van Daniel Libeskind

Een kunstwerk dat bestaat uit meer dan alleen een beeld. De omgeving hoorde er ook bij ookal zag niet iedereen dat. Het was ook niet heel duidelijk omdat de natuur het enigzins overwoekerde.

Toen wij de omgeving gingen bekijken kwamen tot de conclusie dat Daniel Libeskind één ding niet heel handig had ontworpen. Als je het pad volgde dan was het niet meer mogelijk om in een rechte lijn (of uberhaupt over een pad) naar het kunstwerk te lopen. Je moest helemaal terug naar het begin en dan over het gras. Niet heel erg handig.

 

CW 20-04-2011 1:1 Bouwen

White was ons thema, en met de thema gingen wij opzoek naar materialen voor de follie die we moesten bouwen.

Alles moest wit zijn... wit, wit en nog eens wit.

En dat is gelukt onze follie, ons labyrinth, werd realiteit. Door het dak richting de zon te plaatsen creërden we een weg naar de zon.

A White Way To The Sun! 

Goed genoeg voor een vierde plaats.

 

CW 13-04-2011 Maatverhouding in Utrecht

Centraal Museum - De tentoonstelling Studio Vertigo - Robbie Cornelissen

Een erg indrukwekkende tentoonstelling, zeker als je het bekijkt met maat en schaal in je hoofd. Je verhouden tot de kunstwerken, dat gaat bij deze tentoonstelling heel goed. Door het formaat van de tekeningen maar ook door het perspectief erin. 

 

Het eerste wat je tegenkomt is dit kunstwerk. Je ziet dan werder nog niets van de tentoonstelling. Als je aankomt lopen heb je een woow gevoel. Je wild het beter bekijken. Maar dat kan niet want je staat midden op het gangpad en er zijn meerdere mensen die het willen zien en er langs willen.

 

Dit filmpje was ook er interesant, doordat het groot is en een bewegende ruimte word je erin mee gesleept.

Infocentrum Stationsgebied, over de herontwikkeling van het Stationsgebied in Utrecht

Alle ontworpen gebouwen zijn in maquette formaat heel mooi en interessant. Ik denk alleen dat er niet echt rekeningen mee gehouden is dat het meeste hoogbouw is . Als je jezelf verkleint tot maquette formaat en jezelf ertoe zou proberen te verhouden dan kijk je de hele tijd omhoog, van links naar rechts.

Eigen keuze - De bibliotheek op De Uithof

Van de buitenkant lijkt het net een zwarte doos, niet heel veel bijzonders. Je verwacht het dan ook niet dat als je naar binnen loopt en naar boven kijkt, je ineens heel klein voeld. De grootte van de ruimte, de verschillende verdiepingen en vides die je ziet. Het duizeld. 

Maar zodra je opzoek gaan naar een boek of een plek om te werken worden de ruimtes ineens heel klein een comfortabel.

De bibliotheek heeft een duidelijk contract van groot en klein. Van duizelingwekkend naar comfortabel. Het is net of dat jij groter en kleiner word, in plaats van de ruimte.

 

  

Het Rietveld-Schröderhuis  

Als je overdacht op de laatste treden van de trap staat, dan zie je de openheid van het gebouw. Je hebt een natuurlijke lichtbron boven je en om je heen een zee van ruimte die versterkt word door de grote ramen en het uitzicht.

Dit is 's avonds echter niet zo. Als alle muren gesloten zijn en het dakluik is ook dicht dan is de mooie open ruimte een verschikkend hok geworden.

Het contrast van dit stukje van de trap is een erg interessant stuk van het huis.

CW 06-04-2011 Tilburg

Tilburg, een stad met vele parken. Ieder park heeft zijn eigen sfeer en karaker. Groot of klein het maakt niet uit volgens mij hebben we ze allemaal wel bekeken!

Werken de ontwerpen van de parken ook in het echt of alleen op papier? Hoe verhoud je je tot het park? Kan je jezelf er in plaatsen?

Na de tocht door Tilburg kwamen we uiteindelijk uit bij museum de pont daar was een tentoonstelling van Robert Therrien. Gebruikmakend van principes als vergroting, verkleining en abstrahering opent Therrien verrassende perspectieven. Hij onderzoekt de band tussen de mens en de dingen om hem heen en nodigt de kijker uit om zijn betrekkingen tot het alledaagse te herzien. 

Hoe verhoud je je tot dingen die groter zijn dan jou maar dat niet horen te zijn? Wat voor gevoel geeft dat? Kan je je daar uberhaubt tot verhouden?